آنگاه که غرور کسی را له می کنی ، آنگاه که کاخ آرزو های کسی را ویران می کنی آنگاه

که شمع امید کسی را خاموش می کنی ، آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری آنگاه که

حتی گوشت را می بندی تا صدای خردشدن غرورش را نشنوی آنگاه که خدا را می بینی و

بنده خدا را نادیده می گیری می خواهم بدانم دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می

کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟