وبسایت خبری کوردنیوزر،خبرها و رویدادهای ایران و جهان و مناطق کردنشین را در معرض دید بازدید کنندگان وکاربران محترم قرارمیدهد.ولازم به ذکراست وبسایت کوردنیوزکاملامستقل و وابسته به هیچ یک از جناحهای سیاسی نمیباشد. باتشکر مدیر وبسایت :علیرضاحسینی سقز
مه‌سعوودبارزانی به‌بانگەوازی هێزه‌کانی پێشمەرگەکانسه‌رۆکی هه‌رێمی کوردستان له‌وه‌ڵامدانه‌وه‌به‌بانگ
جمعه 21 / 5 / 1394 ساعت 4:33 | بازدید : 4392 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
مه‌سعوودبارزانی به‌بانگەوازی هێزه‌کانی پێشمەرگەکان سه‌رۆکی هه‌رێمی کوردستان له‌وه‌ڵامدانه‌وه‌به‌بانگه‌وازه‌که‌ی هێزه‌کانی پێشمه‌رگه‌ی هه‌رێم ڕایگه‌یاند:"پاڵپشتییدواکارییەکەتاندەکەم ودەنگی خۆمدەخەمە پاڵدەنگی ئێوەی قارەمان." به‌پێی هه‌واڵی کوردپرێس له‌ ماڵپه‌ڕی سه‌رۆکایه‌تی هه‌رێم،مه‌سعوودبارزانیبه‌ده‌رکردنی په‌یامێک هێزه‌کانیپێشمه‌رگه‌یبه‌به‌رده‌نگ گرت. ده‌قی په‌یامه‌که‌یبارزانیبه‌م شێوه‌بڵاوبووه‌ته‌وه‌؛ یادداشتەکەتانگەییشت کەلەبارەی بارودۆخی هەنوکەیی کوردستانئاراستەیئێمە وخەڵکی کوردستانتان کرد بوو. ناوەڕۆکی بانگەوازەکەتان تەعبیر لەڕای ئێمەیشدەکات ولەگەڵتانداهاوڕام.پاڵپشت یی دواکارییەکەتاندەکەم ودەنگی خۆمدەخەمە پاڵدەنگی ئێوەی قارەمان. لەم دۆخەناهەموارەداپێویستە بەلەیەکتێگەییشتنو سازان،کێشەناوخۆییەکانی خۆمان چارەسەربکەین. زۆر ناخۆشەو نابێ بەدەستی خۆمان قەیراندروست بکەین وببینەسەرچاوەیدڵەڕاوکێ ونیگەرانییخەڵک. ئەوەی خوێنی شەهیدان وگیان فیدایی پێشمەرگە ومەترسییەکان ی سەروڵاتەکەیلەبەرچاوبێت هەرگیزدەست بۆدروستکردنی قەیران نابات. وەک پێشمەرگەیەک زۆر باش لەهەستی ئێوەدەکەم وشاهیدی قارەمانێتیوشەونخونیتانم بۆبەرگری کردن لە شەرەف وکەرامەتی کوردستان.لە ئێ

موضوعات مرتبط: خبرهاي روز , سياسي , ,

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


سایه صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز - ماجرای من و معشوق مرا ...
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 1748 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
M266- حاصلی از هنر عشق تو جز حرمان نیست

آه ازین درد که جز مرگ منش درمان نیست

 

این همه رنج کشیدیم و نمی دانستیم

که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست

 

آنچنان سوخته این خاک بلاکش که دگر

انتظار مددی از کرم باران نیست

 

به وفای تو طمع بستم و عمر از کف رفت

آن خطا را به حقیقت کم ازین تاوان نیست

 

این چه تیغ است که در هر رگ من زخمی ازوست

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست

 

رنج دیرینه ی انسان به مداوا نرسید

علت آن است که بیمار و طبیب انسان نیست

 

صبر بر داغ دل سوخته باید چون شمع

لایق صحبت بزم تو شدن آسان نیست

 

تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد

هر تنگ حوصله را طاقت این توفان نیست

 

سایه صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


به جرم یک دو صباحی نشستن اندر باغ - هزار قرن در آغوش خاک باید خفت
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 3931 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
1780- بنفشه صبحدم افسرد و باغبان گفتش

                                                        که بیگه از چمن آزرد و زود روی نهفت

                جواب داد که ما زود رفتنی بودیم

                                                    چرا که زود فسرد آن گلی که زود شکفت

       کنون شکسته و هنگام شام، خاک رهم

                                                    تو خود مرا سحر از طرف باغ خواهی رفت

          غم شکستگیم نیست، زانکه دایهٔ دهر

                                                                  بروز طفلیم از روزگار پیری گفت

         ز نرد زندگی ایمن مشو که طاسک بخت

                                                              هزار طاق پدید آرد از پی یک جفت

         به جرم یک دو صباحی نشستن اندر باغ

                                                              هزار قرن در آغوش خاک باید خفت

خوش آن کسیکه چو گل، یک دو شب به گلشن عمر

                                                       نخفت و شبرو ایام هر چه گفت، شنفت

   

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


اقبال لاهوری
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 4393 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )

چو اشک اندر دل فطرت تپیدم

تپیدم تا به چشم او رسیدم

 

درخش من ز مژگانش توان دید

که من بر برگ کاهی کم چکیدم

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


آن سرخ و سبز سایه بنفش و کبود شد - سرو سیاه من ز غروب چمن بگو
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 4083 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
M267- با این غروب از غم سبز چمن بگو

اندوه سبزه های پریشان به من بگو

 

اندیشه های سوخته ی ارغوان بین

رمز خیال سوختگان بی سخن بگو

 

آن شد که سر به شانه ی شمشاد می گذاشت

آغوش خاک و بی کسی نسترن بگو

 

شوق جوانه رفت ز یاد درخت پیر

ای باد نوبهار ز عهد کهن بگو

 

آن آب رفته باز نیاید به جوی خشک

با چشم تر ز تشنگی یاسمن بگو

 

از ساقیان بزم طربخانه ی صبوح

با خامشان غمزده ی انجمن بگو

 

زان مژده گو که صد گل سوری به سینه داشت

وین موج خون که می زندش در دهن بگو

 

سرو شکسته نقش دل ما بر آب زد

این ماجرا به آینه ی دل شکن بگو

 

آن سرخ و سبز سایه بنفش و کبود شد

سرو سیاه من ز غروب چمن بگو

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


شکستم و نشد آگاه باغبان قضا - نخوانده بود مگر درس باغبانی را
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 3870 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
1781- خمید نرگس پژمرده‌ای ز انده و شرم

                                    چو دید جلوهٔ گلهای بوستانی را

                                                                  فکند بر گل خودروی دیدهٔ امید

                                                                                             نهفته گفت بدو این غم نهانی را

     که بر نکرده سر از خاک، در بسیط زمین

                                     شدم نشانه بلاهای آسمانی را

                                                           مرا به سفرهٔ خالی زمانه مهمان کرد

                                                                                      ندیده چشم کس اینگونه میهمانی را

        طبیب باد صبا را بگوی از ره مهر

                                      که تا دوا کند این درد ناگهانی را

                                                              ز کاردانی دیروز من چه سود امروز

                                                                                          چو کار نیست، چه تاثیر کاردانی را

  به چشم خیرهٔ ایام هر چه خیره شدم

                                          ندید دیدهٔ من روی مهربانی را

                                                             من از صبا و چمن بدگمان نمیگشتم

                                                                                               زمانه در دلم افکند بدگمانی را

      چنان خوشند گل و ارغوان که پنداری

                                       خریده‌اند همه ملک شادمانی را

                                                                    شکستم و نشد آگاه باغبان قضا

                                                                                            نخوانده بود مگر درس باغبانی را

        بمن جوانی خود را بسیم و زر بفروش

                                   که زر و سیم کلید است کامرانی را

                                                                   جواب داد که آئین روزگار این ست

                                                                                      بسی بلند و پستی است زندگانی را

            بکس نداد توانائی این سپهر بلند

                                          که از پیش نفرستاد ناتوانی را

                                                                     هنوز تازه رسیدی و اوستاد فلک

                                                                                               نگفته بهر تو اسرار باستانی را

 در آن مکان که جوانی دمی و عمر شبی است

                                           بخیره میطلبی عمر جاودانی را

                                                      نهان هر گل و بهر سبزه‌ای دو صد معنی است

                                                                                           بجز زمانه نداند کس این معانی را

          ز گنج وقت، نوائی ببر که شبرو دهر

                                             برایگان برد این گنج رایگانی را

                                                                     ز رنگ سرخ گل ارغوان مشو دلتنگ

                                                                                           خزان سیه کند آن روی ارغوانی را

         گرانبهاست گل اندر چمن ولی مشتاب

                                           بدل کنند به ارزانی این گرانی را

                                                                         زمانه بر تن ریحان و لاله و نسرین

                                                                                               بسی دریده قباهای پرنیانی را

        من و تو را ببرد دزد چرخ پیر، از آنک

                                            ز دزد خواسته بودیم پاسبانی را

                                                                      چمن چگونه رهد ز آفت دی و بهمن

                                                                                             صبا چه چاره کند باد مهرگانی را

                      تو زر و سیم نگهدار کاندرین بازار

                                                  بسیم و زر نخریده است کس جوانی را

   

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


رضی‌الدین آرتیمانی
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 4033 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )

چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم

ره آمد شدن از گریه بر اغیار می‌بستم

 

خوش آن خاری که چون سنگش بسر میزد من از حسرت

چو گل میچیدم و بر گوشهٔ دستار می‌بستم

 

گشادم از در پیر مغان شد کاشکی ز اول

ز کف تسبیح می‌افکندم و زنار می‌بستم

 

در آمد میشدم صد بار افزون از در یاری

دل خود گر رضی بر صورت دیوار می‌بستم

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


چه نقش ها که به خون جگر زدیم و دریغ - کز آن پرند نگارین نه تار ماند و نه پود
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 4067 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
M268- دگر نگاه مگردان در آسمان کبود

کبوتران تو پر خسته آمدند فرود

 

به هر چه می نگرم با دریغ و بدرود است

شد آن زمان که جهان جمله مژده بود و درود

 

دریغ عهد شکر خواب و روزگار شباب

چنان گذشت که انگار هر چه بود نبود

 

چه نقش ها که به خون جگر زدیم و دریغ

کز آن پرند نگارین نه تار ماند و نه پود

 

سخن به سینه ی تنگم نمی زند چنگی

که گور گریه ی خاموش شد سرای سرود

 

چه رفت بر سر آن شهسوار دشت شفق

که خون همی چکد از سم این سمند کبود

 

بود که خرمن خاکسترش به باد رود

چو تنگ شد نفس آتش از تباهی دود

 

مباد سایه که جانت بماند از رفتار

که در روندگی دایم است هستی رود

 

تو را که گوش دل است و زبان جان خوش باش

که نازکان جهان راست با تو گفت و شنود

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


صفای باغ هستی، نیک کاریست - چه رونق، باغ بیرنگ و صفا را
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 4591 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
1782- بزرگی داد یک درهم گدا را

                                    که هنگام دعا یاد آر ما را

                                                        یکی خندید و گفت این درهم خرد

                                                                                              نمی‌ارزید این بیع و شرا را

            روان پاک را آلوده مپسند

                                 حجاب دل مکن روی و ریا را

                                                               مکن هرگز بطاعت خودنمائی

                                                                                         بران زین خانه، نفس خودنما را

              بزن دزدان راه عقل را راه

                            مطیع خویش کن حرص و هوی را

                                                        چه دادی جز یکی درهم که خواهی

                                                                                         بهشت و نعمت ارض و سما را

           مشو گر ره شناسی، پیرو آز

                             که گمراهیست راه، این پیشوا را

                                                              نشاید خواست از درویش پاداش

                                                                                           نباید کشت، احسان و عطا را

       صفای باغ هستی، نیک کاریست

                                    چه رونق، باغ بیرنگ و صفا را

                                                               به نومیدی، در شفقت گشودن

                                                                                         بس است امید رحمت، پارسا را

        تو نیکی کن بمسکین و تهیدست

                               که نیکی، خود سبب گردد دعا را

                                                                 از آن بزمت چنین کردند روشن

                                                                                            که بخشی نور، بزم بی ضیا را

                      از آن بازوت را دادند نیرو

                                  که گیری دست هر بیدست و پا را

                                                                    از آن معنی پزشکت کرد گردون

                                                                                            که بشناسی ز هم درد و دوا را

           مشو خودبین، که نیکی با فقیران

                                       نخستین فرض بودست اغنیا را

                                                                       ز محتاجان خبر گیر، ایکه داری

                                                                                                       چراغ دولت و گنج غنا را

                             بوقت بخشش و انفاق، پروین

                                                       نباید داشت در دل جز خدا را

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


خواجوی کرمانی
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 5054 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )

بنوش لعل مذاب از زمردین اقداح

ببین که جوهر روحست در قدح یا راح

 

خوشا بروی سمن عارضان سیم اندام

عقیق ناب مروق ز سیمگران اقداح

 

بریز خون صراحی که در شریعت عشق

شدست خون حریفان سبیل و خمر مباح

 

بشوی دلق مرقع به آب دیدهٔ جام

که بی قدح نبود در صلاح و تو به صلاح

 

لب تو باده گساران روح را ساقیست

رخ تو خلوتیان صبوح را مصباح

 

در تو زمرهٔ ارباب شوق را منزل

غم تو مخزن اسرار عشق را مفتاح

 

فروغ روی چو ماه تو مشرق الانوار

کمند زلف سیاه تو قابض الارواح

 

دهد دو دیدهٔ من شرح مجمع البحرین

کند جمال تو تقریر فالق الاصباح

 

بساز بزم صبوحی کنون که خواجو را

لب تو جام صبوحست و طلعت تو صباح

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


چه نقش باختی ای روزگار رنگ آمیز - که این سپید سیه گشت و آن سیاه سپید
16 / 5 / 1394 ساعت 7:37 | بازدید : 3991 | نویسنده : علیرضاحسینی سقز | ( نظرات )
M269- شبی رسید که در آرزوی صبح امید

هزار عمر دگر باید انتظار کشید

 

در آسمان سحر ایستاده بود گمان

سیاه کرد مرا آسمان بی خورشید

 

هزار سال ز من دور شدستاره ی صبح

ببین کزین شب ظلمت جهان چه خواهد دید

 

دریغ جان فرورفتگان این دریا

که رفت در سر سودای صید مروارید

 

نبود در صدفی آن گوهر که می جستیم

صفای اشک تو باد ای خراب گنج امید

 

ندانم آن که دل و دین ما به سودا داد

بهای آن چه گرفت و به جای آن چه خرید

 

سیاه دستی آن ساقی منافق بین

که زهر ریخت به جام کسان به جای نبید

 

سزاست گر برود رود خون ز سینه ی دوست

که برق دشنه ی دشمن ندید و دست پلید

 

چه نقش باختی ای روزگار رنگ آمیز

که این سپید سیه گشت و آن سیاه سپید

 

کجاست آن که دگر ره صلای عشق زند

که جان ماست گروگان آن نوا و نوید

 

بیا که طبع جهان ناگزیر این عشق است

به جادویی نتوان کشت آتش جاوید

 

روان سیاه که آیینه دار خورشید است

ببین که از شب عمرش سپیده ای ندمید

  

زيباترين اشعار از ديگرشاعران

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


منوی کاربری


عضو شوید


نام کاربری
رمز عبور

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

نام کاربری
رمز عبور
تکرار رمز
ایمیل
کد تصویری
نظر سنجی

بنظرشماكدام يك ازشهرهاي كردنشين زيربيشترهدف تهاجم فرهنكي قراركرفته است؟

آرشیو مطالب
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود



دیگر موارد
چت باکس

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)
تبادل لینک هوشمند

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان kurdnews و آدرس kordstan.LoxBlog.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را د




آمار وب سایت

آمار مطالب

:: کل مطالب : 5108
:: کل نظرات : 147

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 1
:: تعداد اعضا : 45

کاربران آنلاین


آمار بازدید

:: بازدید امروز : 8316
:: باردید دیروز : 912
:: بازدید هفته : 22766
:: بازدید ماه : 86529
:: بازدید سال : 304810
:: بازدید کلی : 4204989